Toen op achtjarige leeftijd de diagnose autisme bij de zoon van Dianne werd gesteld, besloot ze dieper in dit onderwerp te duiken. “Ik wilde alles over het onderwerp weten.
Al snel ontdekte ik dat ouders behoefte hadden aan veel meer hulp dan er werd aangeboden. Dat was ook het moment dat ik me liet omscholen,” vertelt Dianne.
Nu biedt ze met KompAss begeleiding aan mensen met autisme en hun omgeving.
Levensloopbegeleiding
Bij KompAss laten ze de hulpverlening niet afhangen van de leeftijd van de zorgvrager. “Ons zorgsysteem is heel erg gericht op kortdurende zorg, maar ik ben veel meer van de levensloopbegeleiding.
Je moet mee bewegen in de golven van het leven. Soms heeft iemand even wat extra nodig en soms kan het ook wat minder zijn. We houden dan toch contact, omdat het heel waardevol is.
Als je steeds opnieuw je verhaal moet doen, dan is dat heel frustrerend. En de beperking blijft wel je leven lang.”
Ervaringsdeskundigen
Maar dat is niet het enige verschil van KompAss, als we het vergelijken met de gangbare hulpverlening. Dianne legt uit dat KompAss veel waarde hecht aan ervaringsdeskundigen. “Onze zorg wordt veelal benaderd vanuit professionals.
Je hebt gespecialiseerde organisaties, die werken vanuit de opleiding van de professionals. Aan de andere kant heb je de ondersteuning vanuit de ervaringsdeskundigen.
Dat zijn twee werelden die compleet losstaan van elkaar. Als ik kijk naar KompAss dan is dat juist wat we samenbrengen. Ik heb alle noodzakelijke opleidingen gedaan, maar ik weet het ook vanuit mijn rol als ervaringsdeskundige.”
Eigen normen en waarden als startpunt voor de hulpverlening
Dianne begeleidt al haar medewerkers zelf. “Ik neem alle medewerkers nog steeds aan de hand mee om ze in te werken. Alle professionals die school ik zelf. Dan houden we intervisie en bespreken we casuïstiek. Ik leg ze steeds vragen voor. Waar zitten je eigen waarden en normen en waar zitten de waarden en normen van de cliënten en hoe doe je dat samen? Daar probeer ik veel nadruk op te leggen. Juist ook omdat mensen binnenkomen met een hulpvraag. Een professional gaat vaak gelijk op die hulpvraag zitten, terwijl het juist goed is om even naar achteren te leunen en te kijken wat er precies speelt en kennis te maken met de persoon tegenover je. Signaleren en observeren doet ertoe.”
Samenwerken
Dat organisaties goed met elkaar samenwerken is cruciaal voor een goede hulpverlening, vindt Dianne. Dat is dan ook de reden dat ze Stichting OPP een warm hart toedraagt. “Ik ben zelf ouder van een kind met autisme en ik moest altijd zelf mijn weg vinden.
Waarom zouden we als organisaties allemaal zelf het wiel moeten uitvinden, terwijl we elkaar ook kunnen helpen en elkaar ondersteunen? Ik denk dat het voor ouders én kinderen heel waardevol is als organisaties elkaar weten te vinden.”